συναπορώ

-έω, ΜΑ

μσν.

αμφιβάλλω επίσης

αρχ.

1. θεωρώ κάτι επίσης άξιο απορίας

2. παθ. συναποροῡμαι, -έομαι

είμαι αντικείμενο απορίας μαζί με κάτι άλλο («δοκεῑ γὰρ πῶς συναπορεῑσθαι τούτῳ καὶ τὰ λοιπά», Σέξτ. Εμπ.)

3. (το απρμφ. τού παθ. αορ.) συναπορηθῆναι

το να είναι ή το να γίνεται κανείς άπορος μαζί με άλλον (Ευρ.).